Om de houdbaarheid van stoffen zoals voedsel en medicijnen te verlengen, worden veelverpakkingsmaterialenVoor voedingsmiddelen en medicijnen worden tegenwoordig meerlaagse verpakkingscomposietfolies gebruikt. Momenteel bestaan er twee, drie, vijf, zeven, negen en zelfs elf lagen composietverpakkingsmaterialen. Meerlaagse verpakkingsfolie is een dunne folie die wordt gevormd door meerdere plastic grondstoffen gelijktijdig in meerdere kanalen te extruderen vanuit één malopening, waardoor de voordelen van verschillende materialen optimaal benut kunnen worden.
Meerdere lagenverpakkingsfolie rolBestaan voornamelijk uit polyolefinecombinaties. De meest gebruikte structuren zijn momenteel: polyethyleen/polyethyleen, polyethyleen-ethyleenvinylacetaatcopolymeer/polypropyleen, LDPE/lijmlaag/EVOH/lijmlaag/LDPE, LDPE/lijmlaag/EVH/EVOH/EVOH/lijmlaag/LDPE. De dikte van elke laag kan worden aangepast door middel van extrusietechnologie. Door de dikte van de barrièrelaag aan te passen en een verscheidenheid aan barrièrematerialen te gebruiken, kunnen flexibele films met verschillende barrière-eigenschappen worden ontworpen. De materialen van de warmtelaslaag kunnen ook flexibel worden vervangen en aangepast aan de behoeften van verschillende verpakkingen. Dit meerlaagse en multifunctionele verpakkingscomposiet is de belangrijkste richting voor de ontwikkeling van verpakkingsfoliematerialen in de toekomst.
Meerlaagse verpakkingscomposietfilmstructuur
Meerlaagse verpakkingsfolie wordt, ongeacht het aantal lagen, over het algemeen onderverdeeld in basislaag, functionele laag en kleeflaag op basis van de functie van elke laag van de folie.
Basisniveau
Over het algemeen moeten de binnen- en buitenlagen van composietfolies goede fysische en mechanische eigenschappen hebben, goed vervormbaar zijn en een goede warmtelaslaag hebben. Ook moeten ze goede warmtelas- en lasprestaties hebben, relatief goedkoop zijn, een goede ondersteuning en retentie-effecten hebben op de functionele laag en het hoogste percentage in de composietfolie hebben, wat de algehele stijfheid van de folie bepaalt. De basismaterialen zijn voornamelijk PE, PP, EVA, PET en PS.
Functionele laag
De functionele laag vanvoedselverpakkingsfolieis meestal een barrièrelaag, meestal in het midden van een meerlaagse composietfilm, waarbij voornamelijk barrièreharsen worden gebruikt zoals EVOH, PVDC, PVA, PA, PET, enz. De meest gebruikte materialen met een hoge barrière zijn EVOH en PVDC, terwijl PA en PET vergelijkbare barrière-eigenschappen hebben en tot de materialen met een gemiddelde barrière behoren.
EVOH (ethyleenvinylalcoholcopolymeer)
Ethyleen-vinylalcoholcopolymeer is een polymeermateriaal dat de verwerkbaarheid van ethyleenpolymeren combineert met de gasbarrière-eigenschappen van ethyleenalcoholpolymeren. Het is zeer transparant en heeft een goede glans. EVOH heeft uitstekende barrière-eigenschappen voor gassen en oliën, met een uitstekende mechanische sterkte, elasticiteit, slijtvastheid, koudebestendigheid en oppervlaktesterkte, en uitstekende verwerkingsprestaties. De barrièreprestaties van EVOH zijn afhankelijk van het ethyleengehalte. Bij een toenemend ethyleengehalte nemen de gasbarrièreprestaties af, maar nemen de vochtbestendigheidsprestaties toe en is het gemakkelijk te verwerken.
Producten die met EVOH-materialen worden verpakt, zijn onder andere kruiden, zuivelproducten, vleesproducten, kaasproducten, enzovoort.
PVDC (polyvinylideenchloride)
Polyvinylideenchloride (PVDC) is een polymeer van vinylideenchloride (1,1-dichloorethyleen). De ontledingstemperatuur van homopolymeer PVDC ligt lager dan het smeltpunt, waardoor het moeilijk smelt. Als verpakkingsmateriaal is PVDC dan ook een copolymeer van vinylideenchloride en vinylchloride, wat zorgt voor een goede luchtdichtheid, corrosiebestendigheid en goede bedrukkings- en warmteafdichtingseigenschappen.
In de beginjaren werd het voornamelijk gebruikt voor militaire verpakkingen. In de jaren 50 begon het te worden gebruikt als conserveringsfolie voor levensmiddelen, vooral met de snelle ontwikkeling van moderne verpakkingstechnologie en het moderne levenstempo, de snelle invries- en conserveringsverpakkingen, de revolutie van magnetronkookgerei en de verlenging van de houdbaarheid van voedsel en medicijnen. PVDC kan worden verwerkt tot ultradunne films, waardoor de hoeveelheid grondstoffen en verpakkingskosten worden verlaagd. Het is nog steeds populair.
Kleeflaag
Vanwege de slechte affiniteit tussen sommige basisharsen en harsen voor functionele lagen, is het noodzakelijk om tussen deze twee lagen een aantal hechtlagen aan te brengen die als lijm fungeren en een geïntegreerde composietfilm vormen. De hechtlaag maakt gebruik van hechthars, zoals polyolefine geënt met maleïnezuuranhydride en ethyleenvinylacetaatcopolymeer (EVA).
Maleïnezuuranhydride geënte polyolefinen
Met maleïnezuuranhydride geënt polyolefine wordt geproduceerd door maleïnezuuranhydride te enten op polyethyleen door middel van reactieve extrusie, waarbij polaire zijgroepen worden toegevoegd aan apolaire ketens. Het is een hechtmiddel tussen polaire en apolaire materialen en wordt veel gebruikt in composietfilms van polyolefinen zoals polypropyleen en nylon.
EVA (ethyleenvinylacetaatcopolymeer)
EVA introduceert vinylacetaatmonomeer in de moleculaire keten, waardoor de kristalliniteit van polyethyleen wordt verminderd en de oplosbaarheid en thermische afdichting van vulstoffen worden verbeterd. De verschillende gehaltes ethyleen en vinylacetaat in materialen resulteren in verschillende toepassingen:
① De belangrijkste producten van EVA met een ethyleenacetaatgehalte van minder dan 5% zijn lijmen, films, draden en kabels, enz.;
2 De belangrijkste producten van EVA met een vinylacetaatgehalte van 5%~10% zijn elastische films, enz.;
③ De belangrijkste producten van EVA met een vinylacetaatgehalte van 20%~28% zijn smeltlijmen en coatingproducten;
4 De belangrijkste producten van EVA met een vinylacetaatgehalte van 5%~45% zijn films (inclusief landbouwfilms) en platen, spuitgietproducten, schuimproducten, enz.
Plaatsingstijd: 12 juni 2024