Als het gaat om de geschiedenis van het drinken van thee, is het algemeen bekend dat China het thuisland van thee is. Als het echter om het houden van thee gaat, houden buitenlanders er misschien nog meer van dan we denken.
In het oude Engeland was het eerste wat mensen deden als ze wakker werden, water koken, om geen andere reden, om een pot hete thee te zetten. Hoewel vroeg in de ochtend wakker worden en hete thee drinken op een lege maag een ongelooflijk comfortabele ervaring was. Maar de tijd die het kost en het schoonmaken van het theegerei na het drinken van thee, zelfs als ze van thee houden, maken ze echt een beetje lastig!
Dus begonnen ze manieren te bedenken om hun geliefde hete thee sneller, gemakkelijker en op elk moment en op elke plaats te drinken. Later, als gevolg van een toevallige poging van theehandelaren, “telke zak' ontstond en werd al snel populair.
De legende van de oorsprong van thee in zakken
Deel 1
Oosterlingen waarderen een gevoel van ceremonieel bij het drinken van thee, terwijl westerlingen de neiging hebben om thee alleen als drank te beschouwen.
Vroeger dronken Europeanen thee en leerden ze hoe ze die moesten zetten in oosterse theepotten, wat niet alleen tijdrovend en arbeidsintensief was, maar ook erg lastig schoon te maken. Later begonnen mensen na te denken over hoe ze tijd konden besparen en het gemakkelijk konden maken om thee te drinken. Dus kwamen de Amerikanen met het gedurfde idee van ‘bubble bags’.
In de jaren negentig vond de Amerikaan Thomas Fitzgerald thee- en koffiefilters uit, die ook het prototype waren van vroege theezakjes
In 1901 vroegen twee dames uit Wisconsin, Roberta C. Lawson en Mary McLaren, patent aan voor het ‘theerek’ dat ze in de Verenigde Staten ontwierpen. Het ‘theerek’ ziet er nu uit als een modern theezakje.
Een andere theorie is dat Thomas Sullivan, een theehandelaar uit New York in de Verenigde Staten, in juni 1904 de bedrijfskosten wilde verlagen en besloot een kleine hoeveelheid theemonsters in een klein zijden zakje te stoppen, dat hij naar potentiële klanten stuurde om te proberen. . Na ontvangst van deze vreemde kleine zakjes had de verbaasde klant geen andere keuze dan ze in een kop kokend water te weken.
Het resultaat was volkomen onverwacht, aangezien zijn klanten het erg handig vonden om thee in kleine zijden zakjes te gebruiken, en de bestellingen stroomden binnen.
Na levering was de klant echter enorm teleurgesteld en zat de thee nog steeds in bulk zonder de handige kleine zijden zakjes, wat klachten veroorzaakte. Sullivan was tenslotte een slimme zakenman die inspiratie opdeed door dit incident. Hij verving de zijde snel door dun gaas om er kleine zakjes van te maken en verwerkte deze tot een nieuw soort kleine zakjes thee, dat erg populair was onder de consument. Deze kleine uitvinding leverde Sullivan aanzienlijke winsten op.
Deel 2
Het drinken van thee in kleine stoffen zakjes bespaart niet alleen thee, maar vergemakkelijkt ook het schoonmaken, wat snel populair wordt.
In het begin werden Amerikaanse theezakjes “thee ballen“, en de populariteit van theeballen blijkt uit hun productie. In 1920 bedroeg de productie van theebollen 12 miljoen, en in 1930 was de productie snel gestegen tot 235 miljoen.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog begonnen Duitse theehandelaren ook theezakjes te produceren, die later werden gebruikt als militair materieel voor soldaten. Frontsoldaten noemden ze Tee Bombes.
Voor de Britten zijn theezakjes als voedselrantsoenen. In 2007 had thee in zakken zelfs 96% van de Britse theemarkt ingenomen. Alleen al in Groot-Brittannië drinken mensen elke dag ongeveer 130 miljoen kopjes thee in zakjes.
Deel 3
Sinds de oprichting heeft thee in zakken verschillende veranderingen ondergaan
In die tijd klaagden theedrinkers dat het gaas van de zijden zakjes te dicht was en dat de smaak van de thee niet volledig en snel in het water kon doordringen. Daarna bracht Sullivan een wijziging aan in de theezakjes, waarbij zijde werd vervangen door dun gaaspapier geweven van zijde. Na een tijdje gebruik bleek het katoengaas de smaak van de theesoep ernstig aan te tasten.
Tot 1930 verkreeg de Amerikaan William Hermanson een patent voor door hitte verzegelde papieren theezakjes. Het theezakje van katoengaas werd vervangen door filtreerpapier, dat gemaakt is van plantaardige vezels. Het papier is dun en heeft veel kleine poriën, waardoor de theesoep beter doorlaatbaar is. Dit ontwerpproces wordt nog steeds gebruikt.
Later in Groot-Brittannië begon Tatley Tea Company in 1953 met de massaproductie van thee in zakken en verbeterde voortdurend het ontwerp van theezakjes. In 1964 werd het materiaal van theezakjes verbeterd om delicater te zijn, waardoor ook thee in zakken populairder werd.
Met de ontwikkeling van de industrie en technologische verbeteringen zijn er nieuwe gaasmaterialen ontstaan, die zijn geweven van nylon, PET, PVC en andere materialen. Deze materialen kunnen tijdens het brouwproces echter schadelijke stoffen bevatten.
Tot de afgelopen jaren heeft de opkomst van maïsvezelmaterialen (PLA) dit allemaal veranderd.
DePLA-theezakjeGemaakt van deze tot een gaas geweven vezel lost niet alleen het probleem van de visuele doorlaatbaarheid van het theezakje op, maar heeft ook een gezond en biologisch afbreekbaar materiaal, waardoor het gemakkelijk is om thee van hoge kwaliteit te drinken.
Maïsvezel wordt gemaakt door maïszetmeel te fermenteren tot melkzuur, het vervolgens te polymeriseren en te spinnen. De geweven maïsvezeldraad is netjes gerangschikt, met een hoge transparantie, en de vorm van de thee is duidelijk zichtbaar. Theesoep heeft een goed filtereffect, waardoor de rijkdom aan theesap wordt gegarandeerd, en theezakjes kunnen na gebruik volledig biologisch afbreekbaar zijn.
Posttijd: 18 maart 2024