Als het gaat om de geschiedenis van het theedrinken, is het algemeen bekend dat China het thuisland van thee is. Maar als het gaat om de liefde voor thee, zijn buitenlanders er misschien nog wel meer dol op dan we denken.
In het oude Engeland was het eerste wat mensen deden als ze wakker werden, water koken, zonder enige reden, om een pot hete thee te zetten. Hoewel vroeg opstaan en het drinken van hete thee op een lege maag een ongelooflijk comfortabele ervaring was, is het tijdrovend en het schoonmaken van het theeservies na het theedrinken, zelfs als ze dol zijn op thee, toch een beetje lastig!
Dus begonnen ze manieren te bedenken om hun geliefde warme thee sneller, gemakkelijker en op elk moment en elke plek te drinken. Later, dankzij een toevallige poging van theehandelaren, "telke zak" ontstond en werd snel populair.
De legende over de oorsprong van thee in zakjes
Deel 1
Oosterlingen hechten waarde aan een gevoel van ceremonie bij het drinken van thee, terwijl westerlingen thee doorgaans alleen als een drankje beschouwen.
In de begintijd dronken Europeanen thee en leerden ze hoe ze die konden zetten in oosterse theepotten, wat niet alleen tijdrovend en arbeidsintensief was, maar ook erg lastig schoon te maken. Later begonnen mensen na te denken over hoe ze tijd konden besparen en het drinken van thee gemakkelijker konden maken. Zo kwamen de Amerikanen met het gedurfde idee van "bubbelzakjes".
In de jaren negentig vond de Amerikaan Thomas Fitzgerald thee- en koffiefilters uit, die tevens het prototype waren van de eerste theezakjes
In 1901 vroegen twee dames uit Wisconsin, Roberta C. Lawson en Mary McLaren, patent aan op het theerek dat ze in de Verenigde Staten hadden ontworpen. Het theerek ziet er nu uit als een modern theezakje.
Een andere theorie is dat Thomas Sullivan, een theehandelaar uit New York in de Verenigde Staten, in juni 1904 de bedrijfskosten wilde verlagen en besloot een kleine hoeveelheid theemonsters in een klein zijden zakje te doen, dat hij naar potentiële klanten stuurde om te proberen. Nadat hij deze vreemde kleine zakjes had ontvangen, had de verbaasde klant geen andere keus dan ze in een kop kokend water te laten weken.
Het resultaat kwam totaal onverwacht: zijn klanten vonden het erg handig om thee in kleine zijden zakjes te zetten en de bestellingen stroomden binnen.
Na levering was de klant echter zwaar teleurgesteld en de thee was nog steeds in bulk, zonder de handige kleine zijden zakjes, wat tot klachten leidde. Sullivan was immers een slimme zakenman die inspiratie putte uit dit incident. Hij verving zijde snel door dun gaas om kleine zakjes te maken en verwerkte deze tot een nieuw type theezakjes, dat zeer populair was bij consumenten. Deze kleine uitvinding leverde Sullivan aanzienlijke winsten op.
Deel 2
Het drinken van thee in kleine stoffen zakjes bespaart niet alleen thee, maar maakt het ook gemakkelijker schoon. Dit wordt steeds populairder.
In het begin werden Amerikaanse theezakjes “theeballen", en de populariteit van theeballen blijkt uit hun productie. In 1920 bedroeg de productie 12 miljoen theeballen, en in 1930 was de productie snel gestegen tot 235 miljoen.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog begonnen Duitse theehandelaren ook met de productie van theezakjes, die later werden gebruikt als militair materieel voor soldaten. Frontsoldaten noemden ze Tee Bombes.
Voor de Britten zijn theezakjes net voedselrantsoenen. In 2007 had thee in zakjes zelfs 96% van de Britse theemarkt in handen. Alleen al in het Verenigd Koninkrijk drinken mensen dagelijks ongeveer 130 miljoen kopjes thee in zakjes.
Deel 3
Sinds de introductie heeft thee in zakjes verschillende veranderingen ondergaan
Theedrinkers klaagden destijds dat het gaas van de zijden zakjes te dicht was, waardoor de smaak van de thee niet volledig en snel in het water kon doordringen. Sullivan paste de theezakjes vervolgens aan door de zijde te vervangen door dun gaas, geweven van zijde. Na een tijdje bleek dat het katoenen gaas de smaak van de theesoep ernstig beïnvloedde.
Tot 1930 verkreeg de Amerikaan William Hermanson patent op theezakjes van theezakjes die met hitte werden geseald. Het theezakje van katoenen gaas werd vervangen door filterpapier, gemaakt van plantenvezels. Het papier is dun en heeft veel kleine poriën, waardoor de theesoep beter doorlaatbaar is. Dit ontwerpproces wordt nog steeds toegepast.
Later, in 1953, begon Tatley Tea Company in het Verenigd Koninkrijk met de massaproductie van theezakjes en verbeterde voortdurend het ontwerp ervan. In 1964 werd het materiaal van de theezakjes verbeterd om ze delicater te maken, wat de populariteit van theezakjes ook ten goede kwam.
Met de ontwikkeling van de industrie en technologische verbeteringen zijn er nieuwe gaasmaterialen ontstaan, geweven van nylon, PET, PVC en andere materialen. Deze materialen kunnen echter schadelijke stoffen bevatten tijdens het brouwproces.
Tot voor kort bracht de opkomst van maïsvezelmaterialen (PLA) hier verandering in.
DePLA-theezakjeGemaakt van deze vezel geweven in een gaas lost niet alleen het probleem van visuele permeabiliteit van het theezakje op, maar is ook van gezond en biologisch afbreekbaar materiaal, waardoor het gemakkelijk is om thee van hoge kwaliteit te drinken.
Maïsvezel wordt gemaakt door maïszetmeel te fermenteren tot melkzuur, dat vervolgens polymeriseert en spint. De geweven draad van maïsvezel is netjes gerangschikt, zeer transparant en de vorm van de thee is duidelijk te zien. Theesoep heeft een goed filterend effect, waardoor de rijke smaak van het theesap behouden blijft. Theezakjes zijn na gebruik volledig biologisch afbreekbaar.
Plaatsingstijd: 18-03-2024